Sneh Victoria ile Kaos Dizimi

Kaos Dizimi

Hepsi nasıl başladı
Bana en şaşırtıcı, en zekice ve en komik çözümleri sunan kaosa nasıl aşık olmazdım.  Kimsenin aklına gelmeyecek türden çözümler; hiç beklemediğiniz anda gelen çözümler…

Yaptığım bir dizim çalışmasında kaosa ilk ürkek dokunuşumda sıkışmıştık. Dizim alanı hareket etmiyordu. Görünürde bir çözüm yoktu ve enerji dizim çalışmasından yavaş yavaş sızıyordu. Birdenbire, çemberde oturan bir katılımcı ayağa kalktı ve mutlak bir “hayır-hayır” yaptı. Odanın diğer tarafından içecek bir şeyler almak için çalışmadan boşluğa doğru yürüdü. Grup katılımcıları (ve ben) inanamayarak nefeslerini tuttular. Yüzsüzlüğe atlamaya hazırdım ” izinsiz giren” (“Buna nasıl cüret edersin…”), birdenbire gözümün ucuyla çalışmanın takılıp kalmış resminin hareket etmeye başladığını gördüm. 

Şimdi, bu ilginçti! izinsiz giren kişi az önce izlediği yolu bu kez yavaş ve bilinçli bir şekilde tekrarladı. Ve ayaktaki temsilciler rahat bir nefes aldılar. “Kayıptı!”, “Ona ihtiyacımız var; O olmadan tam değiliz.”. O zaman dahil etmeyi unuttuğumuz kişiyi bulmak kolaydı. O andan itibaren, çalışma alanı “dışındaki” insanlara ne olduğu konusunda gözlerimi açtım ve öğrendim. 

Tüm odadaki ve hatta çevredeki işaretlere dikkat edin. Ani bir rüzgarın kapıyı açması, yaklaşan gök gürültüsü, yanlışlıkla pencereye çarpan bir kuş; tüm bunlar anlayışa ve çözüme giden yolu açabilir.

İşaretler

Aşağıda, bir grup kursiyerle doğada dizim çalışması yaparken meydana gelen bir olayın bir zamanlar bize nasıl yardım ettiğine dair bir örnek verilmiştir. 

Görev, doğanın gerçek parçalarını kaynak olarak dahil etmekti. Yakındaki bir gölde huzur içinde yüzen ölü bir kuşun nasıl önemli bir sevgi ve güç işareti haline geldiğini kesinlikle asla unutmayacağım. Genç bir kadın kaynak olarak suyu seçmişti ve onun dizim çalışması için hepimiz gölün kıyısında durduk. Ve işte oradaydı: ilk önce suda hafifçe sallanan bir dal yığını gibi görünen şey yüzmeye başladı. Ölü bir kuşu ortaya çıkardı, kanatları genişçe açıldı. İlk şoktan sonra sessizce ağladı ve on sekiz yaşında boğulma kazasında kaybettiği babasından ve o zamandan beri neler hissettiğinden bahsetmeye başladı. Terk edilmiş ve bağlantısı kesilmişti. Gözyaşlarıyla birlikte sevgi ve bağlılık duyguları da geldi, bu da onun kalbinde resmin huzuruna yer açmasına ve bunu babasından sevgi dolu bir mesaj olarak almasına izin verdi.