İlişkilerde Sınırlar

İster profesyonel hayatta ister yakın ilişkilerimizde, tüm sosyal etkileşimlerimiz bazı sınırlar içerisinde cereyan ederler. Bu sınırları anlamak ve sağlıklı bir şekilde tanımlayabilmek genellikle karmaşık bir konudur. Kendi limitlilerimizi hissedebilmek ve karşımızdaki insanlara onları ifade edebilmek sağlıklı ilişkilerin en temel gerekliliklerinden birisidir. Bu gereklilik yerine getirilemediği zaman her ilişki zora girer.

Fakat bu yetenek çocukluğumuzda çok nadir bizlere öğretilir. Genellikle yetişkin hayatımızda kendi başımıza bu konuyu ve deneye yanıla öğrenmeye çalışırız. Bu yolda genelde iki şey basımıza gelir. Ya ilişkiyi kaybetme korkusuyla sınırları ifade etmekte tereddüt ederiz ve inciniriz. Ya da limitlerimiz fazla aşıldığında ise onları çok sert ifade ederiz ve ilişkilerin zedelenmesine sebep oluruz.

 Kişisel travmalarımızı iyileştirmek için de sınırlarımızı yeniden savunabilmek mutlak bir gerekliliktir. Çünkü travma, fiziksel ya da duygusal olarak sınırlarımızı ihlal edilmesinden kaynaklanır. Biz de travmatik deneyimin tekrarlanmaması için, herhangi bir ihlalden, saldırıdan veya tacizden kaçınmaya çalışırken bilinçsiz savunma stratejileri geliştiririz. 

Ancak bu savunma kalıpları, genellikle sınırların bilinçli bir şekilde uygulanması yerine kaçınmaya dayanır. Tehdit edildiğimizi hissettiğimizde ya saldırı moduna geçeriz ya da bedenlerimizi “terk etme”, kaçma eğilimine gireriz.

Sınırlarımız aşıldığında, içgüdülerimizle hareket ederiz. O zaman temas kurma ve bağlanma ihtiyacımızı ezerek orantısız tepki vermek durumunda kalırız. Bunun yerine,  bilinçli olarak sınırlar koymak, tüm sosyal etkileşimlerimizde bizi güçlendirecektir. Kendimize olan güvenimizi güçlendirecek, bağımsız ilişki kurabilmemizi sağlayacaktır.